Boğazımızda kocaman bir düğüm olur her On Kasım'da. Geçen her yıl seni daha da çok aratır oldu. Sen bize bu cennet vatanı bıraktın Allah da seni cennet yurtlarında barındırsın.
10 Kasım Atatürk'ü anma günü nedeniyle, Atatürk hakkında bir yazı kaleme alan Usta gazeteci Öcal Uluç, bizlere Atatürk'ü gerçekten anlayabilmenin nasıl birşey olacağının tarifini yapıyor belki de.
Öcal Uluç 10 Kasım
Atatürk’üm benim!..
O, “insanların inanç dünyasını ayırıyorum”, binlerce yıldır yer yüzünde “insan olarak doğan, insan olarak yaşayan, insan olarak ölen” insanların en büyüğüdür!..
O, o aydınlanmadır, özgürlüktür, “İstiklal Savaşını kazanan” büyük ve “gazi” bir komutandır; ezilen insanların ve milletlerin ümidi ve manevi önderidir; “ilelebet yaşayacak olan” Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kurucusudur; devrimleri ile Türkiye’ye “çağdaş medeniyetin kapısı açan” devlet adamıdır; Türklerin atasıdır; “uydurulmamış, saptırılmamış”, özetle “gerçek” İslam’ın koruyucusu, savunucusu, anlatıcısı ve yol göstericisidir; öyle de kalacaktır!..
Rahmetli Celal Bayar, “Atatürk’ü sevmek ibadettir” demiştir; bu söz tarihe geçmiştir, ne var ki ve elbette herkesten “Atatürk’ü sevmesi” beklenemez, onu sevmeyenler olacaktır, eleştirenler olacaktır; ama hakaret, ama saygısızlık; işte o, kabul edilemez.
Onlar, insanlık adına, Türkiye Cumhuriyeti adına, “Ne mutlu Türk’ün diyene” sözünün gereği olarak “Türküm” diyen herkes adına, “onların Atatürk’e saygısızlık, hakaret ederek indikleri kirli çukurun bir benzerine inmeme hassasiyetini göstererek”, en hafif tabiri ile ifade edeyim; nankördürler; altını tekrar tekrar çiziyorum; nankör!..