Antinutrientler: Besinlerin Emilimini Engelleyen Bileşenler

Antinutrientler: Besinlerin Emilimini Engelleyen Bileşenler​

Dünyadaki her gıda, bir şekilde bizim için kötü olan kimyasal bileşikler biçiminde, doğal negatiflerle birlikte gelir. Bu doğal negatifler, antinutrientler, toksinler ve kanserojenler dahil olmak üzere çeşitli türlerde gelir. Antinutrientler, besinlerin emilimini engelleyen bileşiklerdir. Farklı antinutrient türleri farklı şekillerde etki gösterir, ancak yaygın antinutrient eylem biçimleri arasında sindirim enzimlerinin etkisini engellemek, minerallerin emilimine müdahale etmek ve hatta bitkilerin ya da gıdaların tadını kötü hale getirir ve böylece onları yemek istemeyiz, istemezler.

Oksalat​

Oksalik asit, pek çok bitkide bulunan, minerallerle bağlanma için güçlü bir afiniteye sahip bir bileşiktir. Kalsiyum bağlayıcı özellikleri en çok dikkat çeken yönü çünkü kalsiyum oksalat insanların böbrek taşlarındaki birincil bileşendir ve kalsiyum, evcil kuşların beslenmesinde en büyük endişe kaynağı olan mineraldir. Oksalatlar bağlandıkları mineralleri etkiler; vücut bu oksalat-mineral bileşiklerini ememez, bu nedenle kullanılmadan vücuttan atılır.

Kuşlarda kalsiyum eksikliğine neden olan oksalatlarla ilgili büyük bir endişe var, ancak bu endişe yersiz gibi görünüyor. Oksalatın, böbrek taşı oluşumunda ve gut dahil diğer sağlık sorunlarında oynadığı role odaklanmak gerekiyor. Ancak araştırmalara göre oksalatla ilişkili böbrek taşları kuşlarla ilgili bir sorun değil. Kuşlarda böbrek taşı ve gut ürolitiyazis olarak adlandırılır ve buna oksalat tüketiminden değil aşırı ürik asitten kaynaklanır. Kuş böbrekleri temelde memelilerden farklı bir şekilde işlev görür, bu yüzden farklılıklar söz konusudur.

Kuş sahipleri, sebzelerdeki oksalik asit miktarı konusunda endişe duyabilirler ve bazı sebzelerde yüksek oranda oksalik asit bulunur. Üç farklı kaynakla ölçülen sebzelerdeki seviyeleri gösteren bir tabloyu paylaşmak istiyorum.



Bu tablolara çok anlam yüklememek gerektiğini söyleseler de yetiştirme koşulları ve pişirme yöntemi gıdalardaki oksalat miktarını etkilemektedir.
Başka neyin çok fazla oksalik asit olduğunu biliyor musunuz?
Tohumlar, kepekli tahıllar, kabuklu yemişler ve fasulye. Kuşların beslenmesinin büyük bir kısmını şu ya da bu şekilde oluşturan yiyecekler bunlardır. Oksalik asit bitkilerde oldukça yaygındır ve bundan kaçışımız yoktur. Vahşi kuşların beslenmesini oluşturan bitkilerin, onları beslediklerimize benzer bir oksalat profiline sahip olma olasılığı yüksek. Öyleyse, kuşların bununla başa çıkmalarına yardımcı olacak bir tür uyarlanabilir mekanizmaya sahip olmaları gerekir ve bunun ne olduğunu biliyoruz. Yabani kuşların mükemmel mineral kaynakları olabilecek kil ve kum yemesi yaygındır. Bunların sayesinde bir denge mekanızması kurmuşlardır.

İlgili yiyeceklerin oksalat bakımından yüksek değil, kalsiyum oranı düşük olduğunu düşünmek daha faydalı olacaktır çünkü asıl sorun budur. Pek çok düşük oksalatlı gıdanın da kalsiyum oranı düşüktür, ancak biz bunlardan korkmuyoruz. En bariz çözüm, kuşunuzun yeteri kadar aldığından emin olmak için genel diyetin kalsiyum içeriğine dikkat etmektir. Kuşunuzun kalamar kemiği, mineral blok veya mineral grit gibi serbest seçimli kalsiyum kaynaklarına erişimini sağlamak, bu kaynakları gerçekten kullandıkları sürece, düşük kalsiyum içeren yiyecekleri dengelemek için yeterli kalsiyum / mineral alabildiklerinden emin olmak için gereklidir.
Yüksek oksalat içeren gıdaları sınırlamaya çalışmak, kullanmamak herhangi bir zarar vermez ancak oksalat çok yaygın bir bileşendir ve bu oksalat seviyesini etkileyen çok fazla değişken vardır.

Bazı kaynaklar, fazla oksalik asidin bağırsaklarda kalsiyum ile birleşmesinin iyi bir şey olduğunu söylüyor çünkü bağlı olmayan oksalat vücuda emilebilir ve böbrek taşlarına neden olabilir. Kalsiyum eksikliğini önlemek için değil, oksalatla bağlanıp vücuttan atılmasını sağlamak adına bol miktarda kalsiyum yemesine sebep olabilir kuşlarınızın.

Çok büyük miktarlarda oksalat tüketmek, oksalat zehirlenmesine neden olarak böbrek hasarına veya ölüme neden olabilir. Ravent yaprağı, içerdiği yüksek seviyelerde oksalik asit nedeniyle toksik olarak kabul edilir. Tehlikeli seviyelerde oksalat içeren başka bitkiler de vardır ve aşırı siyah çay tüketimi bile oksalat zehirlenmesine neden olabilir. Ancak bunlar aşırı vakalardır ve oksalat zehirlenmesi, genellikle gıda olarak kabul edilen bitkilerin sıradan tüketimiyle ilgili bir sorun değildir.

Görünüşe göre başka karmaşık faktörler de var. Ispanak, bitkideki tüm ilgili mineralleri bağlamaya yetecek kadar oksalat içerir. Ancak, ıspanaktaki kalsiyumun %5'inin biyoyararlanıma sahip olduğu yaygın bir şekilde rapor edilmiştir, bu da bir kısmının oksalat tarafından bağlanarak kaçtığını göstermektedir.

Islatma, filizlenme ve pişirme, gıdalardaki oksalatın azaltılmasına yardımcı olur.

Fitat ve Ca: P Oranı​

Fitik asit, bitkilerde bulunan, kalsiyum ve diğer minerallerle bağlanmaya güçlü bir afinitesi olan ve onları vücut tarafından kullanılamaz hale getiren başka bir bileşiktir. Bitkilerde oluşan fosfor ve inositolden oluşan bir bileşiktir ( Wikipedia ). Fitat, kendisini bir minerale bağlayan fitik asidin doğru adıdır, ancak birçok kaynak farklı formlar arasında ayrım yapmaz ve ben de yapmayacağım.

Fitik asit, oksalik asitten daha az güçlü bir mineral emilimi inhibitörü olarak kabul edilir . Fitat, bitkilerde fosforun birincil depolama şeklidir. Fosfor temel bir besindir, ancak fitat formunda çoğu hayvan için biyolojik olarak bulunmaz (kuşlar ve insanlar dahil). Sindirim enzimi fitaz fitatı sindirmek için gereklidir ve geviş getiren hayvanlar (inekler gibi) bu enzime sahip hemen hemen tek canlılardır. Fitik asidin bitki içinde birçok işlevi vardır. Hayvan hücrelerinde de işlevleri vardır, ancak hayvanlar onu diyetten ememedikleri için kendilerinin sentezlemesi gerekir.

Fitik asidin vücuttaki diğer minerallere bağlanmasını etkileyen pH, bağırsak florası ve fenollerin ve tanenlerin varlığı gibi çok sayıda faktör vardır. Minerallerle bağlanma şekli, hangi mineral olduğuna bağlı olarak değişir ve süreç bazı durumlarda diğerlerinden daha karmaşıktır. İnsan sağlığı açısından bakıldığında, çinko ve demir ile bağlanma eğilimi, diyetteki bu minerallerin nispi bolluğuna bağlı olarak kalsiyum ile bağlanmadan daha fazla soruna neden olabilir. Ancak çoğu insan, fitatın sorun yaratmayacağı kadar mineral tüketir. Bir yemek sırasında tüketilen fitik asit, o öğünden minerallerin emilimini etkileyebilir, ancak sonraki öğünlerden mineral emilimini etkilemez.

Fitik asidin mineral bağlama tercihleri tespit edilmiştir ve kalsiyum onun favori minerali değildir. Yapılan bir çalışmada en sevdiği şeyin bakır olduğunu, ardından çinko, nikel, kobalt, manganez, demir ve kalsiyum olduğunu ve başka bir çalışmanın tercih sırasını çinko, bakır, kobalt, manganez ve kalsiyum olarak belirlediğini bildirmiştir. Ancak bu tercihlerden bağımsız olarak fitik asit dokularda çok daha büyük oranda magnezyum, kalsiyum ve potasyum ile depolanır.

Tahıllar, tohumlar, sert kabuklu yemişler, baklagiller ve sebzeler çok daha fazla fitik asit içerir ve Ca: P oranı fosfora doğru büyük ölçüde eğilir alttaki çizelge, genellikle kuşların beslendiği bazı tohumlar, tahıllar ve kabuklu yemişler için Ca: P oranını ve diğer beslenme bilgilerini göstermektedir.
Tablo eklenecek

Islatma, filizlendirme ve pişirme, gıdalardaki fitik asidi azaltmaya yardımcı olur. Oksalatta olduğu gibi, serbest seçimli mineraller sağlamak, kuşunuzun fitik asidin mineral bağlayıcı etkilerini dengelemek için düzenlemesine izin vermelisiniz.

Ca: P. Genellikle diyette yaklaşık 2.5: 1'lik bir kalsiyum / fosfor (Ca: P) oranının korunması önerilir. Kalsiyum ve fosfor, karmaşık bir kimyasal ilişkiye sahip temel besin maddeleridir ve birinin fazlası vücudun diğerini kullanma yeteneğini bozar.