Merhabalar. Yaklaşık 1,5 yıldır bir muhabbet kuşu besliyorum. Kuşumu almadan önce büyük heyecanlarla aldığım önceki kuşum daha 2. gün ölmüştü. İlk kuş besleme tecrübemdi ve şansa aldığımız kuş hasta çıkmıştı. Kötü bir durum. Psikolojik olarak da hastaydı muhtemelen. Stresliydi. Kafasını yemliğinin deliğine sıkıştırıyordu ben kurtarıyordum..
İki günlük sürecimizin ardından şu anki kuşum yani Kartopu dahil oldu aramıza.. Diğer kuşumun ölümünden sonra hiçbir kuşu sevemeyeceğimi, başka kuş istemediğimi söylüyordum ama Kartopu gelir gelmez kafama atlamıştı bile.. O günden beri de ona çok hassas davranıyorum. Ev sakinleri içerisinde en çok bana bağlı. Onu şapur şupur öpmeme izin veriyor. Yarasa gibi ters asılıyor kafesinde. Bazen taklalar atıyor.. Muhtemelen dişi bir kuş. Rahatsız edici şekilde ötmüyor. En azından beni rahatsız edici şekilde.. Kuşlarla olan öyküm bu kadar.. Kısa zamanda gerek çeşitli araştırmalarla gerek çevremden gerekse yaşayarak birçok tecrübe edindim muhabbet kuşları ve psikolojileri hakkında. İnsan psikolojisine, müziğe ve futbola da ilgiliyim aynı zamanda. Şunu söylemeden de geçemem ki insan psikolojisi ile kuşların psikolojisinde benzer birçok yan var. Bu sebeple çok iyi derecede empati şart. Empatiniz kontrollü ve bilinçli olarak arttığında kuşunuzun mutluluk kalitesi de artacaktır.
Kartopu umarım çok çok uzun süreler boyu benimle yaşamaya devam eder. Ve umarım bu forum sayfasına denk gelişim güzel bir tevafuk olmuştur. Herkese sağlıklı, huzurlu günler dilerim.
