11 kasım 2022de akşam sularında canım kızımı kaybettik. Bu acının gerçekten tarifi yok. Kalbi acır mı bir insanın , acıyor işte. Kor düştü resmen yüreğimize. En çok ben etkilendim sanırım çünkü 8 aydır evden çalışıyorum ve 8 aydır bana resmen bir yoldaş bir arkadaş olmuştu.
Son zamanlarda sürekli ama sürekli kendini kanatıyordu. Kanayan yerlerde kan kuruyor ve onu temizlemeye çalışırken daha beter kanatıyordu kendini. Biz de kendini kanattıkça kanayan yerleri yıkayalım dedik ama kuruması kısmını saç kurutma makinesi ile yapınca yine cildi kuruyordu. Çarşamba günü yine kanattı kendini ve yıkadım. Havluyla suyunu aldıktan sonra elektrikli sobanın önünde kafes içine koydum kurusun diye. Biraz kuruduğunu görünce başka yere alıp üstünü örttüm. Kapı pencere faln açık değildi zaten cereyanda kalmadı eminim. Çarşamba akşam ve perşembe hiçbir sorunu yoktu. Cuma günü ayağının sektiğini fark ettim incitmiş sandım. Hemen forumda başlık açtım çeşitli yardımlar geldi fakat incitmiş olsa bile bir veterinere götürmek lazımdı. Kafes dibine inip oturmaya başlayınca kaçınılmaz sona yaklaştığımızı anladım. Erkek kuşumuzu da aynı şekilde kaybetmiştik. Birkaç saat içinde her şey olup bitmişti onda da. Aldım kucağıma ısıtmaya çalıştım. Ama halden düşmüştü.
Kuşlardan anlayan veteriner bulmak imkansız gibi zaten. Neyse sora sora buldum bir tane aldık götürdük kızımızı. Veteriner hekim yerinde yoktu. Geleceğim dediği halde Sağ olsun 2 3 saat bekledik de gelmedi. Yanında başka bir veteriner vardı kuşlardan pek anlamayan. telefonla beyefendiden görüş aldı. İlaç verdi kızım kustu , antibiyotik verdi ve bizi eve yolladı. Beyefendi ctesi gelecekmiş. Ctesi getirirsiniz dedi. Kızım ctesiye kadar dayanamadı.
Çok kızgın ve çok öfkeliyim. Hayvan doktoru olmak sadece kedi köpekle olmuyor buna isyan ettim başta. Sonra kendime kızdım.
Cuma günü yatılı misafirim vardı. Kızım öldüğünde yanında olamadık ve arkasından ağlayamadım bile. Hamile olduğum için ağlamama bile izin vermediler resmen. Ağlamayınca her şeyin normalleşeceğini düşündüler sanırım. Kuştur bir şey olmaz karnındaki bebeği düşün deyip durdular. Kuştur diye küçük gördükleri ile benim gönül bağımın farkında bile değillerdi. Çok üzgünüm gerçekten çok.
Şu an evde yalnız başımayım. Kızım yok, ses yok evde. Ev bomboş geliyor. Keşke bu bir rüya olsa ve uyanınca kızımın yanına koşup öpüp koklasam onu
Kusura bakmayın belki formata falan uygun olmadı yazdıklarım ama içimi dökmem gerekiyordu birine veya bir yere
Bu acının tarifi yok gerçekten.
Son zamanlarda sürekli ama sürekli kendini kanatıyordu. Kanayan yerlerde kan kuruyor ve onu temizlemeye çalışırken daha beter kanatıyordu kendini. Biz de kendini kanattıkça kanayan yerleri yıkayalım dedik ama kuruması kısmını saç kurutma makinesi ile yapınca yine cildi kuruyordu. Çarşamba günü yine kanattı kendini ve yıkadım. Havluyla suyunu aldıktan sonra elektrikli sobanın önünde kafes içine koydum kurusun diye. Biraz kuruduğunu görünce başka yere alıp üstünü örttüm. Kapı pencere faln açık değildi zaten cereyanda kalmadı eminim. Çarşamba akşam ve perşembe hiçbir sorunu yoktu. Cuma günü ayağının sektiğini fark ettim incitmiş sandım. Hemen forumda başlık açtım çeşitli yardımlar geldi fakat incitmiş olsa bile bir veterinere götürmek lazımdı. Kafes dibine inip oturmaya başlayınca kaçınılmaz sona yaklaştığımızı anladım. Erkek kuşumuzu da aynı şekilde kaybetmiştik. Birkaç saat içinde her şey olup bitmişti onda da. Aldım kucağıma ısıtmaya çalıştım. Ama halden düşmüştü.
Kuşlardan anlayan veteriner bulmak imkansız gibi zaten. Neyse sora sora buldum bir tane aldık götürdük kızımızı. Veteriner hekim yerinde yoktu. Geleceğim dediği halde Sağ olsun 2 3 saat bekledik de gelmedi. Yanında başka bir veteriner vardı kuşlardan pek anlamayan. telefonla beyefendiden görüş aldı. İlaç verdi kızım kustu , antibiyotik verdi ve bizi eve yolladı. Beyefendi ctesi gelecekmiş. Ctesi getirirsiniz dedi. Kızım ctesiye kadar dayanamadı.
Çok kızgın ve çok öfkeliyim. Hayvan doktoru olmak sadece kedi köpekle olmuyor buna isyan ettim başta. Sonra kendime kızdım.
Cuma günü yatılı misafirim vardı. Kızım öldüğünde yanında olamadık ve arkasından ağlayamadım bile. Hamile olduğum için ağlamama bile izin vermediler resmen. Ağlamayınca her şeyin normalleşeceğini düşündüler sanırım. Kuştur bir şey olmaz karnındaki bebeği düşün deyip durdular. Kuştur diye küçük gördükleri ile benim gönül bağımın farkında bile değillerdi. Çok üzgünüm gerçekten çok.
Şu an evde yalnız başımayım. Kızım yok, ses yok evde. Ev bomboş geliyor. Keşke bu bir rüya olsa ve uyanınca kızımın yanına koşup öpüp koklasam onu
Kusura bakmayın belki formata falan uygun olmadı yazdıklarım ama içimi dökmem gerekiyordu birine veya bir yere
Bu acının tarifi yok gerçekten.
