Onuncu sınıfta dayımın Cicikuş'u getirmesiyle başladı kuş sevdam.Cicikuş kendi ismini söyleyebiliyordu aşkım,öpcem diyodu .Tüyleri yoktu kendisi koparıyordu ya da dökülüyordu.Veterinere götürdük hemen.Çok agresif bir kuştu kendisi . Veteriner baktı etti bir ilaç yazdı , suyuna damlattık her gün.Sonra eş aldık buna ama hiç geçinemediler hep dövdü dişisini.Hep uzak yerlerde oturdular.Bir gün okuldan geldiğimde annem dişi kuşu sabah kafesinde ölü bulduğunu söyledi .İlk kaybımı orda yaşadım çok üzülmüştüm.Tüysüz Cicikuşum hala hayattaydı çok agresifti ama omzumda ve kafamda durmayı seviyordu,beraber oyun oynuyoduk bilgisayardan.Hep konuşuyorduk birbirimizle.Bide ördek aldık onu sevdi kereta onla çok iyi anlaştı
.Onbirinci sınıfta derslerime odaklanmışken Cicikuşu da kaybettiğimizi öğrendim.Çok ağladım keşke o gün okula gitmeseydim de biraz daha oynasaydım diyorum.Çabuk çabuk atlıyorum çok uzatmıyayım 11de pandemi süreci başladı.biz de Aydın isimli bir dişi kuş aldık başlarda beni falan seviyodu beraber vakit geçiriyor,müzik dinliyorduk ancak daha sonrasında anneme aşık oldu.Annem çağırdığı anda geliyordu ve çok tatlı bir şekilde duruyordu(fotoğrafını atacağım daha önce böyle bir kuş görmedim) annem ona övgüler yağdırıyordu o da çok şeker bi şekilde karşılık veriyordu .Bir erkek kuş alalım dedik şuanki kuşumu aldık ismi Pamuk ancak iki gün sonra Aydın'ı 5 yumurtasıyla (muhtemelen boş) kaybettik çok üzüldük ben bakmadım bile 1 saniye bile bakamadım ölüsüne.Şuan pamuk yalnız hissediyor ona yarın dişi alacağım umarım kıskanmaz Pamuğa iyi gelir arkadaş.Kendimden de biraz bahsedeyim sınava hazırlanıyorum ve muhabbet kuşlarına bayılıyorum ilerde birsürü almak istiyorum kendim için bir odayı onlarla bile kaplayabilirim saatlerce uğraşabilirim .
