htchaticeonem9
Forum Sakini
Onu aldığımızda 2,5-3 aylıktı. Menekşe'yle birlikte çift olarak almıştık. Menekşe dişiydi, Maviş de dişiydi. Ancak ilkin erkek sanmıştık. Sonradan dişi olduğunu öğrendik. Diğer kuşum Menekşe'mle kıyasen hem daha iri hem de daha şişman bir kuştu. Boncuk gibi gözleri vardı 
İlk aldığımızdan bu yana vikvikleme problemi vardı. Uçması da iyi değildi, çarpa çurpa uçuyordu hep. Bu sorun pek büyük değildi ilk başlarda. Sonra gittikçe ilerledi. Biz de doğal yöntemlerle geçiştirdik. Ancak son zamanlarda bu sorun iyice arttı. Kabız oldu, vikviklemesi çok arttı ve sıklaştı. Veterinere götürmeye niyetlendiğimiz gün, yani dün akşam üstü vefat etti 
Ondan bir gün önce zaten hep uyku halindeydi. Elime ilk gelmeye başladığı günlerdeki gibi hevesli değildi. Yine de parmağımı bir iki ısırıyor, sonra avuçlarımın içinde uyuyakalıyordu. Uyurken de yorgunluktan başı avucumun içine düşüyordu kuzumun 
Hissediyordum zaten, sanki bu onunla son günümdü. Elime son alışım, parmağımı son ısırışı, ona son dokunuşumdu. Ertesi akşamüstü baktığımda kafes tabanında yatıyordu, öldüğünü görünce hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bunları yazarken de ağlıyorum. Maviş huysuz ve alışacağına ihtimal vermediğim bir kuşken, aniden alışıvermişti. Böyle olunca da onu ayrı bir sevmiş ve ona ayrı bir bağlanmıştım. Aniden onu kaybedince unutamıyorum. Hatırladıkça, resimlerine baktıkça ağlıyorum. Onu çok özleyeceğim. Yine de bir yandan sevinçliyim. Solunum probleminden dolayı eziyet çekiyordu çok, ölmesiyle kurtuldu canım kuşum 
Bu da onun çektiğim son fotoğrafı...
İnşallah cennette bir daha ayrılmamak üzere buluşuruz 
İlk aldığımızdan bu yana vikvikleme problemi vardı. Uçması da iyi değildi, çarpa çurpa uçuyordu hep. Bu sorun pek büyük değildi ilk başlarda. Sonra gittikçe ilerledi. Biz de doğal yöntemlerle geçiştirdik. Ancak son zamanlarda bu sorun iyice arttı. Kabız oldu, vikviklemesi çok arttı ve sıklaştı. Veterinere götürmeye niyetlendiğimiz gün, yani dün akşam üstü vefat etti Ondan bir gün önce zaten hep uyku halindeydi. Elime ilk gelmeye başladığı günlerdeki gibi hevesli değildi. Yine de parmağımı bir iki ısırıyor, sonra avuçlarımın içinde uyuyakalıyordu. Uyurken de yorgunluktan başı avucumun içine düşüyordu kuzumun Hissediyordum zaten, sanki bu onunla son günümdü. Elime son alışım, parmağımı son ısırışı, ona son dokunuşumdu. Ertesi akşamüstü baktığımda kafes tabanında yatıyordu, öldüğünü görünce hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bunları yazarken de ağlıyorum. Maviş huysuz ve alışacağına ihtimal vermediğim bir kuşken, aniden alışıvermişti. Böyle olunca da onu ayrı bir sevmiş ve ona ayrı bir bağlanmıştım. Aniden onu kaybedince unutamıyorum. Hatırladıkça, resimlerine baktıkça ağlıyorum. Onu çok özleyeceğim. Yine de bir yandan sevinçliyim. Solunum probleminden dolayı eziyet çekiyordu çok, ölmesiyle kurtuldu canım kuşum Bu da onun çektiğim son fotoğrafı...
İnşallah cennette bir daha ayrılmamak üzere buluşuruz 
