"Bir de yalnız kalsın bakalım belki konuşur.'' Daha bebekken aldığımız minicik kuşlar. Tek başlarına ve sadece konuşmak için yaratıldığı sanılan hayvancıklar. Sanki kendilerine ait hayatları yok gibi. Merak ediyorum acaba civcivler büyüyünce bizim de yiyebileceğimiz yumurta vermeseydi, onları tek besler miydik ? Ya da konuşma özellikleri olsaydı ? Peki ya balıklar? Sadece akvaryumda görüntüsü hoş olsun diye onlarca aldığımız, mubişler gibi konuşsalardı onları tek başlarına bırakır mıydık ?
Peki ya insanlar ? hayatınız boyunca daha küçükken bir kafese yerleştirilip, yeminiz, suyunuz başkaları istediği zaman verilen, onlar isterse dışarıya çıkabilip istemezlerse yapayalnız bir kafesin içinde boş bir odada, karşınızda kendinizin yansıması olarak bilmeyerek, bir arkadaş sandığınız o mavi aynanız olsa ? bazı günler kalabalık, bazı günler de yapayalnız hatta belki yine yapayalnız haftalar boyu kaldığınız o kocmaaaan oda.. belki de yalnızlığa ölene dek terkedildiniz? birileri size devamlı farklı dilde birşeyler anlatıyor ve anlamını bilmeden tekrarlayıp duruyorsunuz. tekrarlamayınca sinirleniyorlar ve sizi bir köşede bırakıp gidiyorlar. Bazen zorla koskoca bir şelalenin altında tüylerinizi temizlemeye çalışıyorlar ve bazen bilinçsizce istemediğiniz şeyleri yemeğe zorlanıyorsunuz. Uykunuzun en tatlı yerine uyandırılıp, buna tepki verdiğinizde sinirli yüz ifadeleriyle karşılaşıyorsunuz ?
Hayvanların dilini anlamak bu kadar zor mu ? Belki de en iyi şartları verdiğimizi sanıyoruz oysa bir de onların tarafından bakabilsek keşke...
Arkadaşlar mubişlerimiz dahil tüm evcillerimize, kaba davranmadan, ilgiyle sevgiyle yaklaşalım. Isırsalar da unutmayalım ki onların tek korunma içgüdüsü bu. Başka nasıl tepki verebilir ki ? Mubişlerimizi yalnız bırakmayalım, unutmayın onların yem ve su kadar da bir dosta eşe ihtiyacı var. Zaman zaman dışarı bırakıp uçarak kanatlarını geliştirmesini sağlayalım, meyvelerle sebzelerle de ek olarak besleyelim. İstemedikleri şeylere (banyo, zorla yedirme(hasta değillerse), zorla elde sevme gibi) zorlamayalım..
Belki ikinci bir kuşa bakmak zor gelebilir ve ya konuşmayacağından şüphe edebilirsiniz ama şu da bir gerçek ki, bir mubiş alıştıktan sonra sahibini asla bırakmaz ve siz unutmadıkça o da sizi unutmaz. Yani eğer konuşmaya başladıktan sonra eş alırsanız ( ki ben öyle yaptım) aradan 6 yıl geçti hala konuşuyor ve eşine de öğretiyor
eğer konuşmuyorsa da iki yavru alıp ayrı kafeslerde bakarak sonradan birleştirebilirsiniz yani seçenek çok yeter ki siz onları anlayın ve bunu isteyin 
sevgisini ve güvenini tam kazandıktan sonra bu sıpalar kovsanız da gitmiyorlar