Merhaba sayın kuş dostları,
Öncelikle böyle bir konuya yazmak bir şeyler paylaşmak içimi dökmek mutluluk verici.
Ben 15 yıldır kuş beslemekteyim, ilk kuşum görmüş olduğunuz bu renk cümbüşü
cennet papağanıydı.
İlk kuşumda biraz acemiydim çok fazla araştırma yapmıyordum ama kuştan öğrendiğim çok şey oldu her kuşun kendine has karakteri olduğunu, bu canlıların sadece öten, uçan bir canlı olmadığını öğrendim. Oscar bana kıskançlık nedir onu öğretti, ve bunu o kırmızı gagasıyla oyuncağını aldığımda parmağımda müthiş bir acıyla gösterdi. J
Kendisine doyamadan ve hastalandığında bir kuş veterineri bulamadığım için maalesef onu kaybettim.
Annem ve ben bir süre kendimize gelememiştik ve bir daha kuş almayacağımıza söz verdik. Çünkü bu kayıplar bizi o kadar çok üzdü ki tekrar aynı acıyı yaşamak bize ağır gelecekti.
Tabii bu çok uzun sürmedi
Fotoda görmüş olduğunuz Alex’i sahiplendik, kendisi dişi yetişkin bir kuştu, kendine ilk başlarda elle dokunturtmazdı ama burnumla sevmeye başlamıştım ve kuş kokusunun muhteşemliğini o zaman öğrenmiş oldum
Gün içinde sürekli bizimleydi, tam bir temas bağımlısıydı kendini sürekli sevdirir bizle uyurdu, hiçte kaçmıyordu balkonda dahi onunla oturabilirdiniz. Ta ki yoldan geçen bir kamyon kornasından korkup kaçıp geri gelemediği güne kadar. Bu bize çok ağır gelmişti şu anda umarım biri evine almıştır ve Alex’i besliyodur demekten başka hiçbir şey diyemiyorum. Halen çok üzgünüm…
2 sene sonra evimizin neşesi halen beslemekte olduğum kendini uzaktan sevdiren her ıslığa cevap veren erkek bir kuş aldık CARLOS
Tekrar kuş kaybetmemek adına bu sefer çok araştırmaya başladım, Bu güzel siteyle de o zamanlar tanıştım. Oyun alanı yapımları, mama tarifleri pek çok şey yaptım.
Kavak ağacından bir parça alıp boncuklarla iplerle büyük bir oyun alanı yaptım
Günün 20 saatini dışarda geçirirdi Carlos, kendini halen sevdirmiyor, o kadar çok eğitim denemeleri vs ama halen aynı inatlığı sürüyor keyfine çok düşkün kral
Bir süre sonra evin içinde kendi kendine kur yapmaya başladı sürekli ıslıklar ve huysuzluk peşinden geldi. Bu yüzden dişi almaya karar verdik. MARİA’yı evimize getirdik. Hemen anlaştılar ve kafese girmeyen kuş kafesten çıkmamaya başladı. Marianın bir dönem ayağı kırıldığında sürekli başında bekledi.
Maria bize 9 tane yumurta verdi ancak maalesef Sevgili Carlos çiftleşmeyi beceremediği için 9 uda boş çıktı
Maria çok yetişkin bir kuştu ve bir gün ansızın kalp krizi olduğunu düşünüyorum elimde can verdi. Carlosu Marianın başından almakta çok zorlandık 3 gün boyunca evde resmen çığlık çığlığa susmadı.
Hemen bir dişi almamız gerektiğini düşünerek Dianayı alıp geldik eve.
Diana eve gelince Carlosu ancak susturabildik ancak alışma süreci çok uzun sürdü. Şuanda iyiler çok şükür. Carlosun yarım yamalak çiftleşmesiyle 3 yumurtamız var ve büyük ihtimalle 3 ‘üde boş ama onlar mutlular o yüzden sorun değil.
Çenem biraz fazla düştü ancak kuş biyografimi en baştan anlatmak istedim.
Ölmeden önce bütçemin yetmesinin imkansız olduğu papağanları beslemek istiyorum ama maalesef çok zor Hatta bir dönem ameliyatlı ayağımla koltuk değneğimle ilk dışarı çıkışımda petshopa gidip papağan sevmiştim
Umarım bundan sonra da ömrüm boyunca bu güzel canlıları beslemek nasip olur. ( Tabi eşimin kuş korkusunu yenmesi gerekiyor, bu konuda umarım yardımcı da olabilirsiniz))
Okuduğunuz için teşekkürler
Öncelikle böyle bir konuya yazmak bir şeyler paylaşmak içimi dökmek mutluluk verici.
Ben 15 yıldır kuş beslemekteyim, ilk kuşum görmüş olduğunuz bu renk cümbüşü
cennet papağanıydı.
İlk kuşumda biraz acemiydim çok fazla araştırma yapmıyordum ama kuştan öğrendiğim çok şey oldu her kuşun kendine has karakteri olduğunu, bu canlıların sadece öten, uçan bir canlı olmadığını öğrendim. Oscar bana kıskançlık nedir onu öğretti, ve bunu o kırmızı gagasıyla oyuncağını aldığımda parmağımda müthiş bir acıyla gösterdi. J
Kendisine doyamadan ve hastalandığında bir kuş veterineri bulamadığım için maalesef onu kaybettim.
Annem ve ben bir süre kendimize gelememiştik ve bir daha kuş almayacağımıza söz verdik. Çünkü bu kayıplar bizi o kadar çok üzdü ki tekrar aynı acıyı yaşamak bize ağır gelecekti.
Tabii bu çok uzun sürmedi
Fotoda görmüş olduğunuz Alex’i sahiplendik, kendisi dişi yetişkin bir kuştu, kendine ilk başlarda elle dokunturtmazdı ama burnumla sevmeye başlamıştım ve kuş kokusunun muhteşemliğini o zaman öğrenmiş oldum
Gün içinde sürekli bizimleydi, tam bir temas bağımlısıydı kendini sürekli sevdirir bizle uyurdu, hiçte kaçmıyordu balkonda dahi onunla oturabilirdiniz. Ta ki yoldan geçen bir kamyon kornasından korkup kaçıp geri gelemediği güne kadar. Bu bize çok ağır gelmişti şu anda umarım biri evine almıştır ve Alex’i besliyodur demekten başka hiçbir şey diyemiyorum. Halen çok üzgünüm…
2 sene sonra evimizin neşesi halen beslemekte olduğum kendini uzaktan sevdiren her ıslığa cevap veren erkek bir kuş aldık CARLOS
Tekrar kuş kaybetmemek adına bu sefer çok araştırmaya başladım, Bu güzel siteyle de o zamanlar tanıştım. Oyun alanı yapımları, mama tarifleri pek çok şey yaptım.
Kavak ağacından bir parça alıp boncuklarla iplerle büyük bir oyun alanı yaptım
Günün 20 saatini dışarda geçirirdi Carlos, kendini halen sevdirmiyor, o kadar çok eğitim denemeleri vs ama halen aynı inatlığı sürüyor keyfine çok düşkün kral
Bir süre sonra evin içinde kendi kendine kur yapmaya başladı sürekli ıslıklar ve huysuzluk peşinden geldi. Bu yüzden dişi almaya karar verdik. MARİA’yı evimize getirdik. Hemen anlaştılar ve kafese girmeyen kuş kafesten çıkmamaya başladı. Marianın bir dönem ayağı kırıldığında sürekli başında bekledi.
Maria bize 9 tane yumurta verdi ancak maalesef Sevgili Carlos çiftleşmeyi beceremediği için 9 uda boş çıktı
Maria çok yetişkin bir kuştu ve bir gün ansızın kalp krizi olduğunu düşünüyorum elimde can verdi. Carlosu Marianın başından almakta çok zorlandık 3 gün boyunca evde resmen çığlık çığlığa susmadı.Hemen bir dişi almamız gerektiğini düşünerek Dianayı alıp geldik eve.
Diana eve gelince Carlosu ancak susturabildik ancak alışma süreci çok uzun sürdü. Şuanda iyiler çok şükür. Carlosun yarım yamalak çiftleşmesiyle 3 yumurtamız var ve büyük ihtimalle 3 ‘üde boş ama onlar mutlular o yüzden sorun değil.
Çenem biraz fazla düştü ancak kuş biyografimi en baştan anlatmak istedim.
Ölmeden önce bütçemin yetmesinin imkansız olduğu papağanları beslemek istiyorum ama maalesef çok zor
Hatta bir dönem ameliyatlı ayağımla koltuk değneğimle ilk dışarı çıkışımda petshopa gidip papağan sevmiştim Umarım bundan sonra da ömrüm boyunca bu güzel canlıları beslemek nasip olur. ( Tabi eşimin kuş korkusunu yenmesi gerekiyor, bu konuda umarım yardımcı da olabilirsiniz
))Okuduğunuz için teşekkürler
siz vitaminleri alın ben yazarım nasıl kullanılması gerektiğini bu arada ml çok az bana kalırsa